Şans mı desek şanssızlık mı bilmem…
Çok farklı bir çocukluk geçirdik biz. O sokakların o caddelerin bir dili olsada anlatsa. Biz derken evet bizim kuşak şuan 60 civarı yaşa ya üçbeş kala ya birkaç geçe. Bu konuda sayfa sayfa makaleler yazdık daha önce.
Herşeyden mutlu olan, yokluğu da varlığı da bilen bir nesil.
Tadını unutamadığımız bir gençlik.
Siyasi ideoljik dalmalar, eğitim kültür donatıları ve hayat mücadelesi derken yaş kemale erdi gitti bizim..
Her anlatımımızda bahse olan konudur aile yaşam tarzımız bizim.
Büyüğü büyük bilir,küçüğü küçük bilirdik biz.Ana baba baş tacı edilir ve her türlü maceraya rağmen aklın baş köşesine taç edilirdi büyükler bizde.
Özellikle bizim insanımız ve bizim kuşak.
Gerek çocukken gerek gençken gerek koca adamken, ömrümüz ana ve babamızın gönlünü etmekle, onları başımıza tâç, gönlümüze ilaç, köşemize taş etmekle geçti gitti bizim.
Tabiri caizse hem onlardan aklımız gider, hem onlarda aklımız kalırdı nedense.
Gönül almak rızalarını kazanmak için çabaladık durduk hep yıllarca.
Onlar yaşlandıkça, aksilik huysuzluk iletişim sıkıntıları arttıkça, darılmaları kırılmaları küsmeleri, tüm neşemizi ve huzurumuzu kaçırma vesilesi oldu bize.
Ne hanım dinledik ne ekonomiyi dert ettik biz.
Ne iş bahane ettik, ne güç öne sürdük biz. Tek isteğimiz onların gülmesi bizle barışık olmasıydı hep. Başarabildiysek ne mutlu bize.
Sağ olanlara sağlık, göçenlere rahmet olsun tabiki.
Evet bizim kuşak...bitti mi? hayır tabiki.
Evlendik barklandık biz. Çalıştık çabaldık biz. Emekli olduk çoluk çocuk sahibi olduk biz. Bir coğumuzun ana babası oldu rahmetli. Yine devam geldi bize. Bitmedi bir çok vazife.
Ömrümüzün geri kalan kısmında şimdi de sıra evlatları dinleme, gönüllerini alma,dertleriyle dertlenme,kol kanat germe mücadelesiyle geçmekte bizim.
Onlar mutluysa biz mutluyuz.
Onlar rahat huzurlu ise biz selametiz.
Onlar sağlıklıysa biz bulutlarda uçarız.
İşin özeti;
Bir zamana kadar ana babanın gönlünü etmekle, bir zaman sonrada evlatların gönlünü almakla geldi gecti bizim kuşağın vakti..
Bu sayede Rabbimin gönlünü rızasını kazanmış olmamız da bize bir şanstır inşallah.
Evet gençler! Bu gibi daha nice konularda,bir duruşumuz bir bakışımız bir anlayışımız vardı bizim.Bir sevdamız bir davamız vardı bizim...Örnek olabildik mi olabilecek miyiz artık onu bilemem.
Hadi bakalım efeler! Hadi bakalım sonraki kuşak!....sıra sizde!
